omnino

omnīno, adv. [omnis].

I.

In gen., altogether, wholly, entirely, utterly, at all (syn.: prorsus, penitus): Neoptolemus apud Ennium philosophari sibi ait necesse esse, sed paucis: nam omnino haud placere, entirely, i. e. constantly, Cic. Tusc. 2, 1, 1; v. also id. de Or. 2, 37, 156 (Enn. Trag. v. 417 Vahl.):

non omnino jam perii: est reliquom quo peream magis,

Plaut. As. 1, 3, 80:

defensionum laboribus aut omnino aut magnā ex parte liberatus,

Cic. Tusc. 1, 1, 1:

ut non multum aut nihil omnino Graecis cederetur,

not at all, id. ib. 1, 3, 5:

ita fit ut omnino nemo esse possit beatus,

id. ib. 2, 6, 16:

id agimus ut id in sapiente nullum sit omnino,

id. ib. 3, 10, 22; cf. id. Off. 2, 1, 3:

Clodium sanxisse, ut vix aut omnino non posset... infirmari sua lex,

not at all, id. Att. 3, 23, 2:

non omnino quidem, sed magnam partem,

id. Fam. 9, 15, 3:

quae aut omnino aut certe facilius consequentur,

id. Balb. 19, 43:

eos omittamus, qui omnino nusquam reperiuntur,

id. Lael. 6, 21:

causas omnino numquam attigerunt,

id. de Or. 2, 13, 55: non usquam id quidem dicit omnino, sed quae dicit idem valent, absolutely, i. e. expressly, explicitly, id. Tusc. 5, 9, 24:

omnino, quod cupis, efficies,

Cat. 98, 5:

non tamen omnino Teucros delere paratis,

Verg. A. 9, 248:

ne faciam, inquis, Omnino versus,

Hor. S. 2, 1, 6:

nihil omnino, te recitante placet,

Mart. 3, 45, 4.— With omnis:

non ego omnino lucrum omne esse utile homini existimo,

all and every, of all kinds whatever, Plaut. Capt. 2, 2, 75:

hoc genus et cetera necessaria et omnino omnis argumentatio, etc.,

Cic. Inv. 1, 46, 86:

vis et injuria et omnino omne. quod obfuturum est,

id. ib. 2, 53, 164:

sin omnino interierint omnia,

id. Fam. 6, 2, 6; v. also the foll.—With prorsus:

non justa, injusta, prorsus omnino obsequor,

Ter. Ad. 5, 9, 33.—

II.

In partic.

A.

With numerals, in all, altogether, only, but, just (= hoi pantes):

quinque omnino fuerunt,

Cic. Clu. 28, 76:

diebus omnino decem et octo,

Caes. B. G. 4, 19 fin.:

sane frequentes fuimus: omnino ad ducentos,

Cic. Q. Fr. 2, 1, 1:

erant omnino itinera duo,

there were only two ways, Caes. B. G. 1, 6:

duae omnino civitates,

id. ib. 4, 38:

cum omnino non essent amplius centum,

Nep. Pelop. 2, 3:

expeditionem unam omnino suscepit,

Suet. Claud. 17:

semel omnino eam viderat,

Curt. 4, 10. [p. 1265] 24.—

B.

In concessive clauses, by all means, indeed, doubtless, yes, certainly, to be sure. —With sed:

restricti omnino esse nullo modo debemus, sed in deligendis idoneis judicium et diligentiam adhibere, etc.,

Cic. Off. 2, 18, 62:

danda opera est omnino... sed, etc.,

id. ib. 2, 20, 71; so id. de Or. 2, 21, 89:

pugnas omnino, sed cum adversario facili,

id. Ac. 2, 6, 84.—With autem:

omnino est amans sui virtus... ego autem non de virtute nunc loquor,

id. Lael. 26, 98.—

C.

In making a statement of general application, in general, generally, universally:

de hominum genere, aut omnino de animalium loquor,

Cic. Fin. 5, 11, 33:

plurimumque poëtis nostris, omninoque Latinis litteris luminis attulisti,

id. Ac. 1, 3, 9; Plin. Ep. 5, 4, 3.—At the beginning of a general proposition:

omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur,

Cic. Off. 1, 20, 66:

omnino omnium horum vitiorum atque incommodorum una cautio est, ut, etc.,

id. Lael. 21, 78.—

D.

After non modo (non), in a climax:

non modo imperator, sed liber habendus omnino non est,

Cic. Par. 5, 1, 33:

non modo tantam causam perorare, sed omnino verbum facere,

id. Quint. 24, 77:

quos ego non modo reges appellatos, sed omnino natos nesciebam,

id. Fam. 9, 15, 13; cf. id. Caecin. 13, 36.